ساخت کفش دیابتی
کفش مناسب بخشی مهم از برنامه درمان کلی برای افراد مبتلا به دیابت، حتی برای کسانی که در مراحل اولیه بیماری هستند، است. اگر شواهدی از نوروپاتی یا کمبود احساس وجود داشته باشد، پوشیدن کفش مناسب ضروری است. با مراجعه به یک پزشک و یک متخصص در زمینه کفش، مانند یک
ارتوپد فنی، بسیاری از بیماران می توانند از عوارض جدی مشکلات پای دیابتی جلوگیری کنند.
هدف از استفاده کفش دیابتی عبارت است از:
مناطق را از فشار بیش از حد آزاد کند. هر منطقه ای از پا که فشار بیش از حد بر روی آن وجود دارد می تواند منجر به شکستگی پوست یا زخم شود. کفش ها باید به از بین بردن فشار در این مناطق دارای فشار بالا کمک کنند و به همین دلیل باعث کاهش مشکلات مربوط به آنها شوند.
کاهش شوک و برش. رسیدن به کاهش حجم کلی فشار عمودی یا شوک در انتهای پا همچنین کاهش حرکت افقی پا درون کفش و یا برش مطلوب است.
اصلاح، تثبیت و پشتیبانی از ناهنجاری ها. ناهنجاری های ناشی از شرایطی مانند درگیری های چارکوت، از دست دادن بافت چربی، پای چکشی و قطع عضو باید اصلاح شوند. بسیاری از ناهنجاری ها باید برای تسکین درد و جلوگیری از تخریب بیشتر تثبیت شوند. علاوه بر این، ممکن است برخی ناهنجاری ها نیاز به کنترل و یا حمایت داشته باشد تا روند پیشرفت ناهنجاری کاهش پیدا کند.
محدود کردن حرکت مفاصل. محدود کردن حرکت مفاصل خاص در پا می تواند اغلب التهاب را کاهش دهد، درد را کاهش می دهد و در نتیجه پای بیمار پایدارتر و دارای عملکرد بالاتر می شود.
اگر در مراحل ابتدایی دیابت هستید و هیچ سابقه ای از مشکلات پا و یا هر گونه از بین رفتن حس نداشته اید، یک کفش مناسب ساخته شده با مواد نرم با یک کفی مهارکننده فشار ممکن است همه ی چیزی باشد که شما به آن نیاز دارید. همچنین برای بیماران مهم است که نحوه انتخاب نوع مناسب کفش و اندازه مناسب را یاد بگیرند تا بتوان از مشکلات بعدی پیشگیری کرد. فشار و اصطکاک بیش از حد از نوع اشتباه کفش و یا کفش هایی که بدرستی اندازه نیستند نه تنها در پای حساس و بلکه در پای بدون علائم نوروپاتی می تواند منجر به تاول و زخم شوند.
توصیه می شود که اندازگیری کفش مناسب برای بیمارانی که احساس خود را از دست داده اند، توسط یک متخصص ارتوپد فنی انجام شود. افرادی که دارای پاهای حساس هستند، تمایل دارند که کفشی خریداری کنند که بیش از حد تنگ است، زیرا اندازه ای که احساس می کند درست است، خیلی کوچکتر است.
برای رسیدن به سایز مناسب کفش، هر دو شکل و اندازه کفش باید در نظر گرفته شود. شما باید سعی کنید که شکل کفش را با شکل پای خود مطابقت دهید. این بدان معنی است که شما باید اطمینان حاصل کنید که کفش های شما در ناحیه شست پا، در بالای پا و در سراسر توپ پا فضای کافی داشته باشید و در اطراف پاشنه بطور مناسب اندازه باشد.
با توجه به اندازه کفش مناسب خود، به یاد داشته باشید که عرض به همان اندازه طول مهم است. اندازه مناسب کفش، جایی است که وسیع ترین قسمت پا که در قسمت انگشتان پا قرار دارد، در وسیعترین بخش از کفش قرار دارد. همچنین باید بین 8/3 تا 1/2 اینچ بین انتهای کفش و طولانی ترین انگشت پا فضا موجود باشد. علاوه بر این، یک کفش با لیس توصیه می شود که تنظیمات لازم برای هر نوع تورم یا سایر ناهنجاری ها را ارائه دهد و اجازه دهد که کفش بدون هیچ گونه خطر لغزشی مناسب باشد.
در حالی که راه رفتن یک فعالیت مفید برای سلامتی ماست و برای کنترل قند خون بسیار مفید است، ممکن است برای افراد مبتلا به دیابت و نوروپاتی خطر آسیب دیدگی داشته باشد.
خوشبختانه، می توان با مراقبت از پا و با پوشیدن کفش های دیابتی از بیشتر این آسیب های پا جلوگیری کرد.
کفش های دیابتی کفش های مخصوص طراحی شده برای محافظت از پاهای دیابتی و کاهش خطر شکستگی پوست، در درجه اول در صورت داشتن گردش خون ضعیف،
نوروپاتی و ناهنجاری های پا است.
محافظت داخلی – داخل کفش های دیابتی با مواد نرم و بدون دوخت ساخته شده است، گاهی حتی کوچکترین برجستگی می تواند باعث تحریک و ایجاد شکستگی در پای دیابتی شود.
رویی بدون فشار – روی کفش در بخش جلو باید نرم و در سراسر مفصل انگشتان پا برای از بین بردن نقاط فشار بدون پوشش باشد.
رویی منعطف – در مواردی که نیاز به محفاظت بیشتر است توصیه می شود که کفش های با رویی های منعطف که به پاهای دفرمه برای کاهش نقطه فشار کمک می کند، استفاده شود.
پشتیبانی ارتوتیک – کفش های دیابتی شامل کفی های ویژه ای است که از قوس پشتیبانی می کنند، و باعث کاهش فشار در کف پا می شوند.
طراحی با عمق اضافه – کفش ها با عمق اضافی ساخته شده اند تا مناسب کفی های دیابتی یا ارتوتیک باشند و کفشی آزاد و بدون فشار ارائه دهند.
جای انگشتان پای عمیق – نوک کفش بالاتر است، و جای اضافی برای انگشتان پا فراهم می آورد، بخصوص برای انگشتان دفرمه.
عرض های متعدد – کفش های دیابتی در عرض های مختلف (حداقل عرض – متوسط، گسترده، فوق العاده گسترده) برای اندازگیری مناسب و حفاظت بیشتر در دسترس هستند.
کفی های کارکردی – کفش های دیابتی دارای کفی های سبک وزن با طراحی خاص هستند که تحرک را آسانتر می کنند.
بسیاری از بیماران دیابتی نیاز به کفش های ویژه ای دارند که پزشک آنرا تجویز می کند. کفش تجویز شده شامل:
کفش بهبود دهنده. بلافاصله پس از عمل جراحی یا درمان زخم، قبل از اینکه بتوان یک کفش معمولی پوشید، ممکن است برخی از انواع کفش لازم باشد. این ها عبارتند از صندل های سفارشی (جلوی انگشتان بصورت باز)، کفش های گرمایی (جلوی پا بسته) و کفش های پس از عمل.
کفش عمیق. کفش عمیق پایه بسیاری از نسخه های کفش است. به طور کلی یک کفش اکسفورد یا ورزشی با عمق بیشتر 1/4 تا 1/2 اینچ در طول کفش است و اجازه می دهد حجم اضافی هر قسمت مورد نیاز و یا ارتزها و همچنین ناهنجاری هایی که معمولا با پای دیابتی همراه است جا به جا شوند. کفش های عمیق تمایل به داشتن وزن کم دارند، دارای کفی جذب کننده شوک هستند و در طیف گسترده ای از شکل ها و اندازه های مختلف موجود هستند تا تقریبا هر پا را جای دهند.
تغییرات خارجی کفش. این امر به نوعی درگیر اصلاح خارج از کفش است مانند اصلاح شکل یکنواخت و یا اضافه کردن مواد جذب شوک یا مواد تثبیت کننده است.
ارتز یا اینسرت. ارتز یک کفی قابل جابجایی است که باعث کاهش فشار و جذب شوک می شود. هر دو نسخه از پیش ساخته شده و سفارشی ارتز یا اینسرت معمولا برای بیماران مبتلا به دیابت تجویز می شوند، از جمله ارتز خاص تماس کلی، که از یک مدل پای شما ساخته شده و دارای سطح بالایی از آسایش و کاهش فشار است.
کفش های سفارشی. هنگامی که نقایص و ناهنجاری های بسیار شدید وجود دارد، یک کفش سفارشی می تواند از گچ یا مدل پای بیمار ساخته شود. این موارد نادر هستند با اصلاحات گسترده ای روی کفش های عمیق، حتی سخت ترین شکل ها می توانند اصلاح شوند.
مراقبت خوب از پاهای شما به این معنی است که اطمینان داشته باشید که پوشش پای مناسبی داشته باشید. چه به تازگی دیابت شما تشخیص داده شده است یا سالهاست که دیابت دارید، کفش مناسب می تواند به جلوگیری از مشکلات جدی پا کمک کند. حتما با پزشک خود در مورد نوع کفش، تغییرات و ارتزها که برای شما مناسب است صحبت کنید.
این کفش ها می توانند از شش ماه تا یک سال، بسته به سطح فعالیت، عمر کنند. اگر متوجه تغییرات در شکل پا یا زخم های جدید یا قسمت های قرمز شوید، کفش هایتان ممکن است دیگر مناسب نباشد. این نشانه ای است که تغییرات جزئی، کفش جدید و یا سایر روش ها مورد نیاز است.
کفش ها باید زمانی که بیماران روی پای خود قرار می گیرند، مانند هنگام راه رفتن و انجام فعالیت های روزانه استفاده می شود.
سبک های بسیاری از کفش سفارشی وجود دارد. کفش ها ممکن است متفاوت از کفش های معمولی و کفش ورزشی باشند اما معمولا سنگین تر نیستند.
اگر کفش ها احساس راحتی ندهند، شما باید با متخصصی که آن را ساخته و یا ارتوپد متخصص پاها و مفصل خود صحبت کنید، ممکن است تغییرات در کفش نیاز باشد.
حکیم کلینیک مراجعه کنید.
درباره این سایت